Μυρίζεις τη βροχή και λαχταράς να βγεις έξω.
Στο χώμα το βρεγμένο.
Πάνω στο λόφο.
Κάτω από τα σύννεφα που χρώμα έχουν αλλάξει.
Μα ποτέ δεν έχεις βγει ξυπόλυτη στη βροχή.
Ποτέ δεν έχεις μουσκέψει μέχρι το κόκαλο.
Μόνο κάτι σταγόνες που και που στα τεντωμένα χέρια που παρακαλάνε για λίγη δροσιά.
Ποιός σου είπε όμως ότι είναι αργά;
Έξω κάθε μέρα βρέχει ζωή...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου